مغز اختاپوس با انسان از آنچه تصور می‌شد شبیه‌تر است
تاریخ انتشار: ۵ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۲۸۶۶۸
پژوهشگران ایتالیایی در بررسی جدید خود، یک پدیده تکاملی را کشف کرده‌اند که در مغز انسان و اختاپوس مشابه است.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از برین تومارو، ممکن است انسان‌ها به میمون‌ها شباهت داشته باشند اما این بدان معنا نیست که ما ویژگی‌های یکسانی با حیوانات دیگر نداریم. گروهی از پژوهشگران هنگامی که دریافتند مغز انسان و اختاپوس، ژن‌های پرش‌کننده یکسانی دارند، به کشف شگفت‌آوری دست پیدا کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ژن‌های پرش‌کننده، هم در مغز انسان و هم در مغز دو گونه اختاپوس به نام‌های "Octopus vulgarisms" و "Octopus bimaculoides" فعال هستند.
بیش از ۴۵ درصد ژنوم انسان توسط توالی‌هایی به نام "ترانسپوزون‌ها"(transposons) یا ژن‌های پرش‌کننده تشکیل شده است که می‌توانند از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر از ژنوم حرکت کنند، به هم بریزند یا تکثیر شوند. پژوهشگران می‌گویند که این عناصر متحرک معمولا خاموش می‌مانند و توانایی حرکت خود را از دست می‌دهند. برخی دیگر از آنها به این دلیل غیرفعال هستند که جهش‌ها را در نسل‌های بعد انباشته می‌کنند؛ در حالی که برخی دست‌نخورده هستند اما توسط مکانیسم‌های دفاعی سلول متوقف شده‌اند.
به گفته پژوهشگران، مرتبط‌ترین عناصر متحرک متعلق به خانواده "توالی‌های هسته‌ای پراکنده بلند"(LINE) هستند که در ۱۰۰ رونوشت ژنوم انسان یافت می‌شوند و هنوز به طور بالقوه فعال هستند. دانشمندان معتقدند ژن‌های پرش‌کننده توالی‌های LINE، با توانایی‌های شناختی مانند یادگیری و حافظه مرتبط هستند.
پژوهشگران می‌گویند که ژنوم اختاپوس، غنی از ژن‌های پرش‌کننده است که عمدتا غیرفعال هستند. پژوهشگران توانستند عنصری از خانواده LINE را در بخش‌هایی از مغز شناسایی کنند که برای توانایی‌های شناختی این حیوانات حیاتی هستند.
"ریمو سانجز"(Remo Sanges)، مدیر آزمایشگاه ژنومیک محاسباتی "مدرسه بین‌المللی مطالعات پیشرفته"(SISSA) در ایتالیا گفت: کشف عنصری از خانواده LINE که در مغز دو گونه اختاپوس فعال است، موضوع بسیار مهمی به شمار می‌رود زیرا از این ایده پشتیبانی می‌کند که این عناصر عملکرد خاصی دارند.
"جیوانا پونته"(Giovanna Ponte)، پژوهشگر "موسسه جانورشناسی آنتون دورن"(Zoologica Anton Dohrn) ایتالیا گفت: من زیر میکروسکوپ، نشانه‌ای بسیار قوی را مبنی بر فعالیت این عنصر در ناحیه‌ای از مغز اختاپوس دیدم که محل یادگیری و توانایی‌های شناختی به شمار می‌رود و درست مانند ناحیه هیپوکامپ در مغز انسان است.
پژوهشگران، این مشاهدات را نمونه‌ای جذاب از "تکامل همگرا"(Convergent evolution) نامیدند.
"جوزپه پتروسینو"(Giuseppe Petrosino)، پژوهشگر موسسه جانورشناسی آنتون دورن گفت: این شباهت بین انسان و اختاپوس که فعالیت یک عنصر LINE را در جایگاه توانایی‌های شناختی نشان می‌دهد، می‌تواند مثالی جذاب از تکامل همگرا باشد؛ پدیده‌ای که در هر دو گونه از نظر ژنتیکی و فرآیند مولکولی، به طور یکسان و مستقل توسعه می‌یابد و به نیازهای مشابهی پاسخ می‌دهد.
این پژوهش، در مجله "BMC Biology" به چاپ رسید.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: تکامل ، ژن ، انسان ، اختاپوس
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: تکامل ژن انسان اختاپوس توانایی های شناختی مغز انسان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۲۸۶۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ستاره‌شناسان قوی‌ترین شواهد برای سیاره نهم را کشف کردند
تیمی از پژوهشگران می‌گویند پس از مطالعه‌ی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر می‌کنند، قوی‌ترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کرده‌اند.
وقتی نوبت به کشف سیاره‌ها می‌رسد، پیدا کردن آنها در اطراف ستاره‌های دیگر در واقع کمی ساده‌تر از پیدا کردن آنها در اطراف ستاره خودمان است. به‌منظور پیدا کردن سیاره‌های جدید، اخترشناسان می‌توانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیاره‌ها از مقابل ستاره میزبان را از طریق تلسکوپ‌ها مشاهده کنند.
ستاره‌شناسان همچنین با بررسی لرزش‌های ستاره که ناشی از سیاره‌هایی است که دور آن در گردش هستند، به وجود سیاره‌ها پی می‌برند. ازطریق این روش‌ها و چند روش دیگر، ما در چند دهه گذشته هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌ایم، درحالی‌که تعداد سیاره‌ها در منظومه شمسی همچنان هشت عدد باقی مانده است.
کشف سیاره‌های واقع در اطراف خورشید خودمان بر دو روش متکی است: رصد آنها در آسمان و شناسایی اختلالات جزئی در مدار اجرام دیگر. سیاره‌های زهره، عطارد، زحل، مشتری و مریخ همه ازطریق مشاهدات بصری کشف شدند.
اورانوس در سال ۱۷۸۱ زمانی کشف شد که ویلیام هرشل، ستاره‌شناس آلمانی دریافت جسم درخشانی در آسمان نسبت‌به ستاره‌های دیگر در حرکت است. نپتون زمانی کشف شد که اوربن لو وریه، اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی متوجه شد مدار اورانوس با مدار پیش‌بینی‌شده توسط فیزیک نیوتنی متفاوت است. او پی برد که این پدیده می‌تواند توسط سیاره دیگری دورتر از اورانوس که بر مدار آن تاثیر می‌گذارد، توضیح داده شود و پیش‌بینی کرد سیاره کجا می‌تواند باشد.
اما کشف سیاره‌ها در منظومه شمسی ممکن است هنوز به پایان نرسیده باشد. در سال ۲۰۱۵، دو ستاره‌شناس موسسه فناوری کالیفرنیا شواهدی ارائه کردند که نشان می‌داد شش جرم فراتر از مدار نپتون به شکلی در کنار هم قرار گرفته‌اند که گویی توسط جرمی با نیروی گرانشی بزرگ در نزدیکی هم جمع شده‌اند. با وجود استدلال منتقدان مبنی بر اینکه تشخیص سیاره فرضی ممکن است به دلیل ناهنجاری آماری و سوگیری انتخاب باشد، تیم بر این باور است که اجرام مذکور ممکن است تحت‌تاثیر جرمی بزرگ‌تر در آن‌سوی مدار نپتون در گردش باشند.
پژوهشگران در مقاله‌ای جدید، با بررسی اجرام دارای دوره‌ی مداری طولانی که از مدار نپتون عبور می‌کنند، دریافتند که نزدیک‌ترین نقطه مدار آنها به خورشید در حدود ۱۵ تا ۳۰ واحد نجومی است. درمقابل، فاصله بین خورشید و زمین یک واحد نجومی است. آنها با انجام شبیه‌سازی‌هایی برای کشف آنچه که به بهترین نحو مدار این اجرام را توضیح می‌دهد، دریافتند مدلی که شامل سیاره عظیمی در آن‌سوی نپتون باشد، وضعیت پایدار این اجرام را خیلی بهتر از شبیه‌سازی‌هایی توضیح می‌دهد که در آنها سیاره نهم وجود ندارد. در این مدل، متغیر‌های دیگری مانند جزر و مد کهکشانی و تاثیر گرانشی ستاره‌های درحال عبور نیز درنظر گرفته شد.
گرچه یافته‌های مطالعه جدید جالب است، این تجزیه‌و‌تحلیل مکان پیدا کردن چنین سیاره‌ای را مشخص نمی‌کند. البته ممکن است به‌زودی با آغاز کار رصدخانه ورا روبین سرانجام اطلاعات قطعی‌تری درباره سیاره نهم به دست آوریم.
یافته‌های پژوهشگران در پایگاه مقاله‌های پیش‌انتشار آرکایو بارگذاری شده و برای انتشار در مجله‌ی The Astrophysical Journal Letters پذیرفته شده است.
منبع: زومیت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت